De vraag kwam van Floris, onze oudste. Zes jaar oud, met een hoofd vol vragen en een hart dat al zoveel begrijpt. Het was geen opmerking die uit het niets kwam, geen losse gedachte. Het was een serieuze vraag, eentje die hij zich niet zomaar gesteld heeft.
Hij weet wat het betekent om een broertje met een beperking te hebben. Hij leeft ermee, elke dag. Hij ziet en ervaart hoe Tygo anders is, hoe dingen bij hem niet vanzelf gaan. En blijkbaar denkt hij er zóveel over na, dat hij zich afvraagt of dat ook voor Sarah zal gelden. Het houdt hem bezig in dat drukke hoofd van hem.
Niet alleen een kind met een beperking, maar ook een broer van
Het is iets waar vaak aan voorbij wordt gegaan. Mensen zien Tygo, zien zijn uitdagingen, en vragen hoe het voor ons als ouders is om een kind met een beperking te hebben. Maar Floris groeit óók op met een broertje met een beperking. Een broertje die anders is. Dat beïnvloedt zijn leven net zo goed. Op zeker mate misschien nog wel meer dan dat van ons.
Nu zijn ze nog twee handen op één buik. Floris en Tygo, samen ontdekken ze de wereld, samen lachen, samen spelen. En dat spelen gaat nu nog van harte. Als de een door de kamer loopt, de ander hem uit het niets bodycheckt en ze samen lachend op de grond storten. Maar ik zie het al gebeuren: Floris gaat straks sneller vooruit dan Tygo kan bijbenen. Hij zal vrienden krijgen, dingen willen doen waar Tygo misschien niet in mee kan. En Tygo? Die zal zich willen optrekken aan zijn grote broer, zoals hij nu al doet. Hij zal mee willen doen, maar het niet kunnen.
Hoe gaat dat straks? Hoe lang blijven ze nog zo’n hecht team?
Een hoofd vol vragen, een hart vol liefde
De vraag van Floris raakte me. Niet alleen omdat hij laat zien hoe bewust hij hiermee bezig is, maar ook omdat hij laat zien hoeveel hij van zijn broer houdt.
Zijn opluchting toen ik zei dat er geen signalen zijn dat Sarah een beperking heeft, was voelbaar. Niet omdat hij zijn broer niet liefheeft, maar omdat hij weet hoe anders dingen kunnen lopen. Omdat hij weet wat het betekent als je hersenen niet hetzelfde werken als die van andere kinderen.
Hij is een geweldige grote broer, voor Tygo én voor Sarah. En hoewel Sarah nog maar acht maanden is, zijn zij en Floris nu al dikke vrienden. Dagelijks vertelt Floris hoeveel hij van Sarah houdt en dat hij niet kan wachten totdat ze gaat lopen en kruipen.
De toekomst en broederliefde
Ik weet niet hoe de komende jaren zullen verlopen. Hoe de dynamiek tussen de broers zich zal ontwikkelen, hoe Floris en Tygo hun weg zullen vinden in een wereld die niet altijd vriendelijk is voor wie buiten de lijntjes kleurt.
Wat ik wél weet, is dat Floris nu al laat zien wat voor bijzondere, liefdevolle grote broer hij is. Dat hij nadenkt, voelt, en met een enorme openheid en zorgzaamheid in het leven staat.
En dat, wat er ook gebeurt, Tygo en Sarah zich geen betere broer hadden kunnen wensen.
Ook al is hij pas zes.
Vind je dit artikel interessant? Laat dan een donatie achter en steun mijn werk! Dankzij jou houd ik mijn artikelen open en toegankelijk voor iedereen – zonder vervelende betaalmuren. Alvast super bedankt!