Nou, waar moet ik beginnen? Na een lange periode van stilte(laten we sociale media even niet meetellen), geen gepiep, geen gefluit, gewoon even alle energie opzij schuiven, sta ik nu weer hier, klaar om mijn wereld met jullie te delen. Ja, je leest het goed: ik ben terug om te bloggen en klaar om, met al mijn rauwe eerlijkheid, mijn leven te vertellen.
Waarom ik weer persoonlijk ga bloggen
Wanneer is de laatste keer dat ik een persoonlijke blog heb geschreven? Zonder terug te kijken in de geposte berichten op mijn website, zou ik het echt niet weten. Lang terug dus. De afgelopen periode voelde als een eeuwigheid van stilstand. Mijn leven stond een hele tijd op z’n kop door onze onverwachte zwangerschap. Dit gaf hectische dagen en momenten waarvan ik niet wist hoe ik het zou ‘overleven’. But I’m here and standing, right? Ja, en hoe!
Het was vooral gebrek aan inspiratie, wat raar is als je weet hoe gevuld en hectisch mijn leven is, maar vooral ook het geen aandacht hebben voor deze vorm van zelfzorg. Deze pauze is denk ik nodig geweest om erachter te komen dat schrijven mij helpt. En dan bedoel ik dus niet het schrijven voor mijn opdrachtgevers. Schrijven voor mijzelf en opschrijven wat in mij leeft.
De pauze was pijnlijk maar leerzaam
Tijdens mijn stilteperiode zat ik vast in een wirwar van verantwoordelijkheden en verwachtingen. Het gezinsleven was een rollercoaster: van slapeloze nachten tot hilarische momenten met de kinderen die tegelijkertijd zo ontroerend als stressvol waren. Het werk greep je op een dag en de volgende dag voelde het alsof ik een onderdeel was van een absurd theaterstuk waar ik constant een hoofdrol in speelde.
Al die hectiek zorgde ervoor dat ik soms niet meer van het leven kon genieten. Ik zat vast in mijn eigen hoofd, piekerend over dingen die me soms gewoon tot wanhoop dreven. Die stilte was soms pijnlijk, maar vooral leerzaam. Ik heb geleerd dat je soms even moet stoppen voordat je weer met hernieuwde energie kunt beginnen. Daarom ben ik nu weer terug om te bloggen over mijn ervaringen, mijn worstelingen én mijn overwinningen.
Familie, werk en de alledaagse chaos
Wat heeft me ertoe gebracht om nu weer terug te keren? Het besef dat elk moment, hoe chaotisch of pijnlijk ook, een les in zich draagt. Mijn gezin is mijn anker, maar het is ook het middelpunt van pure chaos. Denk aan de hectische ochtenden, het gekwetter van de kinderen (geloof me, dit stopt niet) en de oneindige hoeveelheid discussies over wie de vaatwasser wel of niet mag inruimen (niemand, niemand wil dit doen). Die momenten maken het leven rauw en echt.
Persoonlijk bloggen en de kracht van eerlijkheid
Dus vanaf vandaag ga ik weer regelmatig bloggen. Niet omdat mijn leven perfect is, verre van zelfs, maar juist omdat ik die imperfectie wil delen en wil laten zien dat we allemaal bestaan uit die imperfectie. Het ritme van het dagelijks leven, met al zijn ups en downs, is wat het leven zo veranderlijk en authentiek maakt. Geen succes of falen is permanent, ook niet dat van mij. Zo pak ik iedere dag de kans om een nieuw hoofdstuk te schrijven in het boek genaamd ‘Mijn leven’.
Dus hier ben ik dan, na een lange pauze, en ik ben terug om te bloggen. Dit is mijn herintroductie, mijn pleidooi voor eerlijkheid en mijn statement dat ik klaar ben voor het volgende hoofdstuk. Ik ben terug om te bloggen en ik kan niet wachten om te delen wat er nog komt.
Blijf kijken, blijf lezen, en bovenal: blijf echt.
Vind je dit artikel interessant? Laat dan een donatie achter en steun mijn werk! Dankzij jou houd ik mijn artikelen open en toegankelijk voor iedereen – zonder vervelende betaalmuren. Alvast super bedankt!