Ergens waar genegenheid en liefde nog echt zijn,
In een wereld hier ver vandaan.
Woont in een huisje o zo klein.
Een meisje een erg eenzaam bestaan.
Zij wou naar liefde zoeken,
maar kwam heel bedrogen uit.
Het ging al heel snel uit de doeken,
dat je niet zomaar op echte liefde stuit.
Zij laat zich zakken op haar knieën.
En vouwt haar handen bij elkaar.
Praat zij onder rustige melodieën,
haar opsommende commentaar.
“God wat heeft u mij gegeven,
God wat heeft u mij gedaan.
Ik wou met liefde leven.
Bent u mij ontgaan?”
De grond begon te trillen,
Een boze God kwam op.
“Stop met je tijd verspillen!
Zet deze gedachten stop!
Mijn plan met jou is aangepast,
jij komt wel aan de top!
De man van je leven staat al vast,
geef die twijfel toch een schop!”
Het meisje fluisterde verbijsterd en verbaasd:
“Ik wist niet dat u echt bestaat.”
En zat daar heel verdwaasd.
Maar God was nog niet uitgepraat.
“De mislukkingen die ik je heb gegeven,
waren een wijze les voor jou!
Zo voel jij je niet verheven,
wanneer ik jou de liefde van je leven toe vertrouw.”
“Dus ga niet zitten mokken,
en vertrouw in mijn plan.
Je zal eerst moeten knokken,
dan pas krijg jij de juiste man.”
Opeens was God vertrokken.
En nog bijkomend van de schrik.
Voel ik mij heel betrokken…
Want dat meisje… dat ben ik…
© Op het gedicht Vertrouwen berusten copyrights en mogen alleen gebruikt worden voor de daarvoor afgegeven doeleinden.
Heb je genoten van dit artikel? Je kunt dit artikel waarderen door een donatie te doen. Zo hoef ik mijn artikelen niet achter een betaalmuur te plaatsen. Dan kunnen deze toegankelijk blijven voor iedereen en kan ik dit soort artikelen blijven schrijven.
Alvast bedankt!