Ik kon werkelijk niet begrijpen waar zij het lef vandaan haalde om zo over iemand anders te oordelen. Over iemand die zij niet kent. Een vrouw die waarschijnlijk door veel dalen gegaan is voordat zij zo mooi over haarzelf kon praten. Ik voelde het door mijn hele lichaam borrelen. Haat nam de overhand. Haat naar iemand die waarschijnlijk zelf vol haat zit. Naar de wereld, naar zichzelf, naar het leven. Maar zonder die laatste opvattingen begon ik haat voor die vrouw te voelen. En ik kan je zeggen dat het mij niet goed staat, die haat.
Waarom voelen we eigenlijk haat?
Lastig onderwerp dit. Ik moest ook wel even heel diep spitten waarom ik zoveel emoties voelde bij een vrouw die ik niet ken. Maar vooral, waarom het zo hard binnenkwam. Een voor mij onbelangrijk iemand die waarschijnlijk met meer worstelt dan dat de buitenwereld kan zien. Het duurde ook even voordat dat borrelende gevoel wegtrok, die haat. Ik heb die vrouw zelfs ‘zielig’ genoemd. Niet dat dit iets opluchtte. Het gevoel zat er nog steeds. Maar het liet mij wel even reflecteren naar mezelf. Waarom ik haat kon voelen voor iemand die ik niet ken.
Het ging niet om haar, het ging om haar haat
Soms is het enige wat ik nodig heb een beetje zelfreflectie. Het had helemaal niets met die dame te maken. Het had te maken met haar haat. Situaties die ik terug kon reflecteren op mijn verleden. Herinneringen van school. Oude vrienden. Oude vrienden die vol zitten met haat. Naar de wereld, naar zichzelf en waarschijnlijk ook nog naar mij. Het is niet niks als je alle banden verbreekt met je verleden. Kan mij goed voorstellen dat dit bij hen ook nog diep kan zitten. Maar ik voel geen haat meer. Ik ben tot acceptatie gekomen dat ‘het is wat het is’.
Haat bracht ons nergens
Ik heb zelf ook heel wat uren haat gehad. Samen met hen. We hebben alles en iedereen gehaat. Het was zo makkelijk om naar de buitenwereld te wijzen. Hoe oneerlijk het leven kon zijn en hoe anderen ons beperkten in ons leven. Maar niets daarvan bleek waar te zijn. Al die haat, al die afgunst en al die uren dat we spraken over hoe slecht anderen het deden. We waren geen haar beter maar hoe makkelijk is het naar een ander te wijzen. Er was maar één iemand die ons een beperking gaf om verder te komen in het leven. Dat waren wijzelf. Wij waren degene die ervoor zorgden dat we geen stap verder kwamen.
Ik koos voor actie
Wat er precies gebeurd is, is voor mij. Wat ik er wel over kan zeggen is dat toen ik besloot zelf wat van m’n leven te maken de haat naar mij keerde. Hoe durfde ik in vredesnaam aan mezelf te werken en te kiezen voor een betere toekomst. Een toekomst waar ik hard voor werk. Ze hebben mij geprobeerd te kwetsen en dat is ze gelukt. Een aantal maanden liep ik met mijn ziel onder mijn arm. Noem het rouwen. Niet omdat ze niet meer bestaan maar omdat ik echt had gehoopt dat ze mij ook zouden steunen als het beter zou gaan. Ze zeggen weleens dat iemand je niet verdient op je best als ze je slechtste niet accepteren. Hier is dat precies andersom.
Haat maakt plaats voor liefde
Ik heb mij de eerste periode na de breuk ontzettend schuldig gevoeld. En vooral heel eenzaam. Nooit was ik een seconde alleen. Maar niet-alleen zijn betekent niet dat je niet eenzaam kunt zijn. Ik had alles wat ik kon wensen. Letterlijk. Mijn kinderen zijn ook niet aan komen waaien. Hetzelfde geldt voor mijn werk. Hoe langer ik aan het rouwen was hoe meer het besef kwam dat ik niet alleen was in dit verhaal. Er was een knop bij mij omgegaan en ik had besloten dat alleen ik de touwtjes in handen heb van mijn leven. Alleen ik kan mijzelf geluk gunnen en er ook wat aan doen.
Haat leidt af
Het besef groeide dat hoe langer zij in haat leven, hoe minder zij zichzelf wat gunnen. Hoe later de avonden worden gevuld met frustratie en woede naar anderen, hoe minder tijd je overhoudt om geluk te voelen. Die avonden waar ik ook heel lang aan mee hebt gedaan. Maar ik kan het niet meer. Ik kan niet meer naar anderen wijzen hoe rot zij doen, hoe goed zij het wel voor elkaar hebben of hoe slecht ze over mij praten. Want dat is haat waar ik geen tijd meer voor heb. Het was een afleiding van een gelukkig leven die alleen ikzelf in de hand heb. Ik gun hen al het geluk van de wereld, ze gunnen het zichzelf alleen niet.
Liefde gaf mij kansen
Ondanks mijn nukken heb ik geleerd van mijzelf te houden. Ook als het even niet goed gaat. Ook als ik periodes heb dat ik snel boos word. Want dat is wie ik ben. Ik kan ook liefhebben. Van mijn kinderen houden. Stoppen met een verslaving. Hard werken waardoor ik nu wat centen op een spaarrekening heb. Geen duizenden euro’s maar meer dan ik in de afgelopen 35 jaar heb gehad. Hard work pays off. Niet alleen op het gebied van financiën. Want weetje, ik heb ontzettend hard gewerkt het afgelopen jaar. Zowel zakelijk als privé. Ik ben geen ander mens geworden. Na 35 jaar heb ik eindelijk mezelf leren kennen. Een leven gekregen. En daar is geen plek meer voor haat.
Vind je dit artikel interessant? Je kunt dit artikel waarderen door een donatie te doen. Zo hoef ik mijn artikelen niet achter een betaalmuur te plaatsen en blijven deze toegankelijk voor iedereen.
Alvast bedankt!