Natuurlijk wist ik dat van te voren maar ik had ook al besloten dat ik na het afronden van het traject gewoon weer ging drinken. Want nooit meer drinken. Weetje hoe dat klinkt? Nooit meer een wijntje kunnen drinken op een gelegenheid?
Wat als nooit meer morgen is
Nooit meer klinkt heel lang. In mijn leven is nooit meer misschien nog 50 jaar. Nooit meer drinken is in het universum voor eeuwig. Maar wat als nooit meer morgen is? Ik kan morgen wel aangereden worden of dood neervallen. Dan heb ik vandaag nooit meer gedronken en was nooit meer heel kort. Het klinkt zo oneerlijk. Waarom zou ik nooit meer mogen drinken? Het is toch niet mijn drug of choice? Anderen mogen toch ook gewoon drinken? Zij drinken ook niet nooit meer.
Voor altijd
Toen ik mij aanmeldde bij de kliniek was het van te voren duidelijk dat ik abstinent moest blijven tijdens het traject. Wist ik veel dat ze tijdens het traject spreken over voor altijd abstinent blijven. Maar voor altijd is heel erg lang. Natuurlijk had ik allang al besloten dat voor altijd niet nooit meer ging zijn voor mij. Want voor altijd is misschien wel langer dan nooit meer. Alsof ze mij gingen vertellen wat ik voor altijd moest gaan doen. Nooit meer mogen drinken. Dat klinkt als voor altijd.
Nooit meer gezellig zijn
Gezellig drinken met vrienden kan niet als voor altijd moet stoppen. Verjaardagen, feestjes, festivals, avondjes bij elkaar hangen. Hoe kan dat nu als ik nooit meer mag drinken. Dat klinkt bijna als voor altijd. En dan ben ik dus nooit meer gezellig als ik bij mensen ben die wel drinken. Wiet is mijn probleem. Niet alcohol. Dat ik mijn avonden vulde met wazen van wiet en versterkte met drank, maakt mij niet verslaafd aan alcohol, toch? Alcohol is geen drugs. Je ziet het overal. Op tv, op straat, je kan het overal halen. Hoe kan alcohol dan een drugs zijn? Dan hoef ik daar ook niet voor altijd mee te stoppen. Want voor altijd klinkt nog steeds als nooit meer.
Voor één keer nuchter
In juli heb ik het geprobeerd. We gingen naar een festival, dit terwijl ik net begonnen was met het traject. Die dag mocht ik nooit meer drinken. Stiekem heb ik een geweldige dag gehad. Misschien wel leuker dan de mensen waar ik mee was. Ik heb mijn voeten stuk gedanst en heb de dag zorgeloos meegemaakt. Er was geen verslaving om te onderhouden en geen alcohol om voor altijd te drinken. Nooit meer voelde zowaar eventjes goed. Maar ik was wel al bezig met de feestdagen die einde van het jaar zouden komen. Wie drinkt er nou nooit meer tijdens kerst en oud & nieuw? Je één keer fantastisch voelen op een festival zonder enige verdovend middel is toeval, toch? Dit kan niet voor altijd.
Nooit meer is vandaag
Wat raar dit. Nooit meer begint steeds beter te voelen. Iemand zei tegen mij: ‘Waarom maak je van ‘nooit meer’ niet ‘vandaag’?’ Vandaag is morgen niet. Als ik nou vandaag beslis dat ik niet drink, dan hoef ik niet nooit meer te drinken en is het niet voor altijd. Maar voed ik dan alsnog niet mijn verslaving stiekem door de deur open te houden voor één keer? Op dat moment voelde vandaag wel goed dus ik ging leven voor vandaag. Wat fijn dat ik vandaag niet hoef te drinken zeg. Morgen heb ik genoeg te doen dus het komt ook helemaal niet uit. En dan dat gevoel van aangeschoten zijn. Ik heb er nooit van gehouden. Dat hoeft van mij nooit meer.
Toen ik nog niet nooit meer dronk
Waarom wil ik eigenlijk drinken? Kan ik dat gevoel van bedwelming en een kater niet gewoon voor altijd vermijden? ‘Wat een goed feestje hadden we he?’ Maar laat me maar wel even een paar dagen met rust want ik moet de kater nog even verwerken. En wat hebben we eigenlijk allemaal gedaan gisteravond. Ik heb toch niet weer dingen beloofd die ik niet waar kan maken? Ach nee, ik heb toch niet weer die ene kennis een berichtje gestuurd die ik eigenlijk niet meer wil spreken?
Ik mag eindelijk nooit meer drinken
Ik hoef mij nooit meer zo te voelen. En dat voelt fijn. Het duurde even voordat ik snapte wat er werd bedoeld met nooit meer. Die nooit meer klinkt zo fijn. Nooit meer hoef ik mijn grenzen over te gaan, nooit meer hoef ik te denken dat ik niet gezellig ben zonder alcohol. Ik begreep werkelijk waar niet hoe mensen in godsnaam nuchter door het leven gingen. Maar nu zie ik waarom voor altijd zo mooi kan zijn. Want ik moet niks. Ik mag nooit meer drinken van mijzelf. En dat klinkt als voor altijd. En nooit meer wil ik mij voelen zoals toen.
Vind je dit artikel interessant? Je kunt dit artikel waarderen door een donatie te doen. Zo hoef ik mijn artikelen niet achter een betaalmuur te plaatsen en blijven deze toegankelijk voor iedereen.
Alvast bedankt!